براساس گزارشی که وزارت دفاع آمریکا تحت عنوان "Base Structure Report" در سال ۲۰۰۷ منتشر کرد، این کشور در ۳۹ کشور پایگاه بزرگ نظامی و در ۱۴۰ کشور ایستگاه‌های نظامی دارد.
از میان مجموع پایگاه‌های آمریکا، واشنگتن در منطقه غرب آسیا و اطراف ایران حدود 35 پایگاه نظامی دارد.
پایگاه هوایی "Incirlik" در جنوب ترکیه مختص یگان سی و نهم رزمی هوایی، پایگاه نظامی الجفیره در جنوب شرقی منامه میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا، مرکز فرماندهی مرکزی نیروی هوایی آمریکا(CENTCOM ) مستقر در قطر، پایگاه‌های نظامی ملک عبد العزیز در ظهران، پایگاه ملک خالد در ریاض، پایگاه خمیس مشیط، پایگاه تبوک و پایگاه طائف در عربستان سعودی، پایگاه‌های هوایی السیب و جزیرة المصیرة مستقر در عمان و پایگاه‌های نظامی الدوحة، عریفان و پایگاه آموزشی فرجینیا، مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه به شمار می‌روند اما از مجموع 35 پایگاه نظامی امریکا در غرب و جنوب غرب آسیا، پایگاه نظامی کویت از اهمیت ویژه‌ای برای دولت آمریکا برخوردار است.
کویت کشوری کوچک با وسعت ۱۷،۸۱۸ کیلومتر مربع و ۴۶۲ کیلومتر خط ساحلی، در جنوب غربی جمهوری اسلامی ایران واقع است. این کشور با ایران مرز آبی دارد و از مسیر عراق، می‌تواند با ایران "ارتباط خاکی" برقرار کند.
کشور سه میلیون و پانصد هزار نفری کویت در مختصات ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ شرقی واقع است. این کشور یکی از تولید کننده‌گان نفت و گاز در منطقه است.
این کشور یکی از مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه خلیج فارس به شمار می‌آید و هم‌اکنون حدود 130 هزار پیاده نظام و نیروی دریایی آمریکایی در کنار یک‌هزار دستگاه تانک و صدها فروند جنگنده و بالگرد در آن مستقر هستند.
غیر از این، در کویت حدود 20 هزار نظامی انگلیسی مستقر هستند.
آمریکا در کویت چندین پایگاه نظامی دارد اما به لحاظ استراتژیک، 3 پایگاه از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. پایگاه نظامی «الدوحة»، پایگاه نظامی «عریفان» و پایگاه آموزشی «فرجینیار» مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در کویت به شمار می‌روند.
پایگاه نظامی «الدوحه» در شمال غربی شهر کویت، پایتخت این کشور و در 60 کیلومتری مرزهای عراق واقع است و در آن بیش از 10 هزار نظامی آمریکایی استقرار دارند. این پایگاه نظامی، مرکز فرماندهی نیروی نظامی آمریکا و نیروهای ماموریت‌های ویژه مشترک آمریکا – کویت را هم در خود جای داده است.
پایگاه نظامی الدوحه مهمترین و اصلی‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در کویت به شمار می‌آید. این پایگاه یک "مرکز لجستیک" برای نظامیان آمریکایی حاضر در "خاورمیانه" است که براساس آمار اعلام‌شده، بیش از 300 دستگاه تانک از نوع «ام 1 ای 1»، 400 دستگاه زره‌پوش "برادلی"، تعداد زیادی نفربرهای نظامی، توپ‌های "هاوتزر" و سامانه‌های پرتاب موشک در این پایگاه مستقر است.
این پایگاه از آن جهت مهمترین پایگاه منطقه‌ای آمریکا به شمار می‌رود که حجم زیادی از تجهیزات و سربازان "نیروی زمینی" آمریکا به اضافه نیروهای دریایی و هوایی در آن مستقر هستند. مزیت این پایگاه نسبت به پایگاه‌های دیگر، استقرار نیروی زمینی با تجهیزات کامل است.
نیروی زمینی و در استراتژی‌های نظامی، یک نیروی راهبردی به شمار می‌رود و اگر کشور بخواهد به کشور دیگری حمله کند، این پیاده نظام هستند که باید وارد کشور شده و نیروهای نظامی آن کشور را از پای درآورند.
آمریکا در حال حاضر از "پایگاه الدوحه" به عنوان مرکز کنترل و فرماندهی تجهیزات و نیروی انسانی خود در خاورمیانه استفاده می‌کند.
حجم بالای استقرار نیروهای نظامی و ادوات و جنگنده‌های پیشرفته در این کشور باعث شده که آمریکا در این باره خطرات بیشتری را لمس کند. کارشناسان نظامی می‌گویند که در صورت بروز درگیری نظامی در خلیج‌فارس، ایران به راحتی می‌تواند یکصد هزار نیروی نظامی و حجم انبوهی از ادوات زمینی و هوایی مستقر شده در سه پایگاه نظامی «الدوحة»، «عریفان» و «فرجینیار» در کویت را منهدم کند.
فاصله خاک ایران و خاک کویت، چندین کیلومتر بیشتر نیست و این برای نیروهای مسلح ایران و تسلیحات فوق پیشرفته موشکی، یک مزیت محسوب می‌شود. ایران هم‌اکنون موشک‌های کوتاه برد، میان برد و برد بلند با قدرت‌های متفاوتی در اختیار دارد.
سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران دو روز پیش در گفتگو با العالم گفته بود، در صورت آغاز جنگ، پایگاه‌های آمریکا در کشورهای اطراف ما و داخل کشورهای همسایه هدف قرار خواهندگرفت.
قدرت تخریبی برخی از کلاس‌های موشکی ایران تاحدی گزارش شده که براساس اظهارنظر رسمی برخی از مقامات سپاه، هر کدام از این موشک‌ها می‌تواند یک کیلومتر مربع را به طور کامل تخریب کند. هم‌اکنون شهاب 3، زلزال و خلیج‌فارس از مهمترین موشک‌های ساخته شده توسط ایران هستند و این به معنای آن است که ایران توان بالایی در حمله موشکی به پایگاه‌های نظامی آمریکا مستقر در کویت دارد.
از میان مجموع پایگاه‌های آمریکا، واشنگتن در منطقه غرب آسیا و اطراف ایران حدود 35 پایگاه نظامی دارد.
پایگاه هوایی "Incirlik" در جنوب ترکیه مختص یگان سی و نهم رزمی هوایی، پایگاه نظامی الجفیره در جنوب شرقی منامه میزبان ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا، مرکز فرماندهی مرکزی نیروی هوایی آمریکا(CENTCOM ) مستقر در قطر، پایگاه‌های نظامی ملک عبد العزیز در ظهران، پایگاه ملک خالد در ریاض، پایگاه خمیس مشیط، پایگاه تبوک و پایگاه طائف در عربستان سعودی، پایگاه‌های هوایی السیب و جزیرة المصیرة مستقر در عمان و پایگاه‌های نظامی الدوحة، عریفان و پایگاه آموزشی فرجینیا، مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه به شمار می‌روند اما از مجموع 35 پایگاه نظامی امریکا در غرب و جنوب غرب آسیا، پایگاه نظامی کویت از اهمیت ویژه‌ای برای دولت آمریکا برخوردار است.
کویت کشوری کوچک با وسعت ۱۷،۸۱۸ کیلومتر مربع و ۴۶۲ کیلومتر خط ساحلی، در جنوب غربی جمهوری اسلامی ایران واقع است. این کشور با ایران مرز آبی دارد و از مسیر عراق، می‌تواند با ایران "ارتباط خاکی" برقرار کند.
کشور سه میلیون و پانصد هزار نفری کویت در مختصات ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ شرقی واقع است. این کشور یکی از تولید کننده‌گان نفت و گاز در منطقه است.
این کشور یکی از مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه خلیج فارس به شمار می‌آید و هم‌اکنون حدود 130 هزار پیاده نظام و نیروی دریایی آمریکایی در کنار یک‌هزار دستگاه تانک و صدها فروند جنگنده و بالگرد در آن مستقر هستند.
غیر از این، در کویت حدود 20 هزار نظامی انگلیسی مستقر هستند.
آمریکا در کویت چندین پایگاه نظامی دارد اما به لحاظ استراتژیک، 3 پایگاه از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. پایگاه نظامی «الدوحة»، پایگاه نظامی «عریفان» و پایگاه آموزشی «فرجینیار» مهمترین پایگاه‌های نظامی آمریکا در کویت به شمار می‌روند.
پایگاه نظامی «الدوحه» در شمال غربی شهر کویت، پایتخت این کشور و در 60 کیلومتری مرزهای عراق واقع است و در آن بیش از 10 هزار نظامی آمریکایی استقرار دارند. این پایگاه نظامی، مرکز فرماندهی نیروی نظامی آمریکا و نیروهای ماموریت‌های ویژه مشترک آمریکا – کویت را هم در خود جای داده است.
پایگاه نظامی الدوحه مهمترین و اصلی‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در کویت به شمار می‌آید. این پایگاه یک "مرکز لجستیک" برای نظامیان آمریکایی حاضر در "خاورمیانه" است که براساس آمار اعلام‌شده، بیش از 300 دستگاه تانک از نوع «ام 1 ای 1»، 400 دستگاه زره‌پوش "برادلی"، تعداد زیادی نفربرهای نظامی، توپ‌های "هاوتزر" و سامانه‌های پرتاب موشک در این پایگاه مستقر است.
این پایگاه از آن جهت مهمترین پایگاه منطقه‌ای آمریکا به شمار می‌رود که حجم زیادی از تجهیزات و سربازان "نیروی زمینی" آمریکا به اضافه نیروهای دریایی و هوایی در آن مستقر هستند. مزیت این پایگاه نسبت به پایگاه‌های دیگر، استقرار نیروی زمینی با تجهیزات کامل است.
نیروی زمینی و در استراتژی‌های نظامی، یک نیروی راهبردی به شمار می‌رود و اگر کشور بخواهد به کشور دیگری حمله کند، این پیاده نظام هستند که باید وارد کشور شده و نیروهای نظامی آن کشور را از پای درآورند.
آمریکا در حال حاضر از "پایگاه الدوحه" به عنوان مرکز کنترل و فرماندهی تجهیزات و نیروی انسانی خود در خاورمیانه استفاده می‌کند.
حجم بالای استقرار نیروهای نظامی و ادوات و جنگنده‌های پیشرفته در این کشور باعث شده که آمریکا در این باره خطرات بیشتری را لمس کند. کارشناسان نظامی می‌گویند که در صورت بروز درگیری نظامی در خلیج‌فارس، ایران به راحتی می‌تواند یکصد هزار نیروی نظامی و حجم انبوهی از ادوات زمینی و هوایی مستقر شده در سه پایگاه نظامی «الدوحة»، «عریفان» و «فرجینیار» در کویت را منهدم کند.
فاصله خاک ایران و خاک کویت، چندین کیلومتر بیشتر نیست و این برای نیروهای مسلح ایران و تسلیحات فوق پیشرفته موشکی، یک مزیت محسوب می‌شود. ایران هم‌اکنون موشک‌های کوتاه برد، میان برد و برد بلند با قدرت‌های متفاوتی در اختیار دارد.
سردار حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران دو روز پیش در گفتگو با العالم گفته بود، در صورت آغاز جنگ، پایگاه‌های آمریکا در کشورهای اطراف ما و داخل کشورهای همسایه هدف قرار خواهندگرفت.
قدرت تخریبی برخی از کلاس‌های موشکی ایران تاحدی گزارش شده که براساس اظهارنظر رسمی برخی از مقامات سپاه، هر کدام از این موشک‌ها می‌تواند یک کیلومتر مربع را به طور کامل تخریب کند. هم‌اکنون شهاب 3، زلزال و خلیج‌فارس از مهمترین موشک‌های ساخته شده توسط ایران هستند و این به معنای آن است که ایران توان بالایی در حمله موشکی به پایگاه‌های نظامی آمریکا مستقر در کویت دارد.
پوشش شیشه محافظ ضریح امام حسین(ع) با استفاده از فناوری نانو